Death Valley

Eindelijk weer een internetverbinding.

Death Valley, een nationaal park dat ik met gemengde gevoelens tegemoet ging, maar ik en Katja waren best aangenaam verrast door het Death Valley.
We reden via Shoshone het park in om (zoals gepland) te beginnen met Badwater…tot ik een afslag zag voor Dante’s view via een dirtroad, meer dan een uur puur fun op deze weg, schitterende zichten en de weg helemaal voor ons alleen…de GMC Envoy zag er nadien niet meer zo zwart uit, eerder grijs.

Aangekomen aan Dante’s view, van hieruit krijg je een goed overzicht over de vlakte.
Tweede halte was Zabriskie point, hier begin je de warmte al goed te voelen en de goudgele rotsen hier zijn voor ons de aandachttrekker.
Het valt ons ook op dat er in Death Valley minder toeristen lopen tegenover andere bekende parken, waarschijnlijk is niet iedereen verzot op deze hitte (wij ook niet).
We zetten onze weg verder naar Golden Canyon, we hebben maar een stukje van deze trail gelopen, gewoonweg omdat het niet te doen is met deze warmte, onze thermometer gaf hier al snel 43°C, toch net iets te warm voor ons.
Devil’s golf course, een afslag die we niet konden missen, het lijkt op een omgeploegd weiland tot je het van kortbij bekijkt, dan zie je hoe het zout gekristalliseerd is, de natuur kan soms raar zijn.
Laatste punt van die dag was Badwater, verschrikkelijk warm was het daar, het laagste punt van de VS en ook hier weer de enorme zoutvlakte.

Opvallend was dat enkele toeristen het weer nodig vonden om van de paden af te wijken en in de fragiele grond te trappelen, terwijl er overal duidelijk vermeld staat dit niet te doen.
Onze overnachting in Furnace creek beviel ons echter minder, tot twee maal toe moesten we de sleutel laten activeren om dan tot de conclusie te komen dat je de klink moest omhoog duwen, de kamers waren zeer klein en de badkamer liet te wensen over, het monopolie dat Xanterra heeft mag gerust eens herzien worden.