Vandaag aangekomen in Cody, ik had het me iets kleiner voorgesteld eigenlijk…
Rond een uur of 10 zijn we naar het Buffalo Bill Historical museum getrokken, van buiten heb je echt niet door hoe groot dit museum wel is.
Het museum op zich is wellicht het mooiste dat ik hier in de States al bezocht heb, niet dat we er al zoveel bezocht hebben, maar dit museum gaat niet enkel over de bekende William F. Cody (Buffalo Bill), het museum heeft 5 onderdelen namelijk de volgende: Draper museum of Natural History, Buffalo Bill museum, Plains Indian Museum, Whitney gallery Of Western art en het laatste is Cody Firearms museums.
Het eerste gaat over het gebied om en rond Yellowstone, de dieren, de natuur en hoe de mensen omgaan met dit gebied e.d.
Het tweede hoeft niet veel uitleg eigenlijk, bijna iedereen weet wie Buffallo Bill was, maar het is zeker de moeite om te bezoeken…een mens kan niet alles weten he.
Het derde gedeelte gaat over de native americans (indianen), echt schitterend…uitgebreider dan het museum in Grand teton, dat ook al mooi was.
Het vierde gaat over enkele kunstenaars die hier hun kunstwerken over het westen ten toon stellen, schilderijen en ook beeldhouwwerken.
Het laatste hoef ik niet uit te leggen, dat spreekt voor zich.
Rond een uur of 3 hebben we het museum verlaten en zijn we naar het Cody Legacy Inn motel gegaan om in te checken…een overprijst motel, 150 dollar voor een nachtje, het is hier best ruim en mooi maar dat was de Comfort inn gisteren ook en daar betaalden we 129 dollar voor een kamer…met bubbelbad.
Na het inchecken zijn we het dorpje gaan verkennen en zijn daarna iets gaan eten bij het Wyoming Rib & Chop House, een vrij simpel restaurant met de bekende steaks op het menu…best goed gegeten voor een “schappelijke” prijs.
Nu rustig uitblazen…omdat we dik zitten van het eten, en morgen is het powwow tijd.
vrijdag 20 juni 2008
donderdag 19 juni 2008
Beartooth pass
Met spijt verlieten we Yellowstone, we rijden het park uit via Lamar valley en krijgen nog een mooie afsluiter daar, een grizzly die lag te rusten, zoals reeds gemeld in yellowstone verslag.
Op zo een 7 mijl van de uitgang lag een baby hertje net naast de weg heel alleen, we hebben dit gemeld aan de uitgang, vanwege de plaats waar het lag, maar het leek ze niet veel te doen daar.
Tijd dan om aan de befaamde Beartooth pass te beginnen, van al de wegen die we al gereden hebben moet dit wel de meest indrukwekkende geweest zijn, op sommige plaatsen kon je niet meer dan 15 mijl per uur vanwege de scherpe bochten.
Eenmaal je wat hoger zit zie je waarom de pass pas open is, de sneeuw ligt er nog enorm dik en de meertjes liggen er nog bevroren bij, wat natuurlijk mooie beelden opleverde…we hebben zelfs mensen gezien met een uitrusting om te skiën.
Wetende dat je op bijna 11.000 voet rijdt over smalle bochtige wegen is best soms freaky, maar tevens ook leuk.
Na een ritje van ongeveer 80 kilometer komen we aan in het stadje Red Lodge, het lijkt me best een leuk stadje maar op dit moment is er maar weinig volk te bespeuren en dat maakt het hier wat saaier.
Na de winkels te hebben bezocht en een GOEDE kop (lees beker) cappuccino te hebben gedronken in de bakery gingen we uiteindelijk naar de carwash…ik denk dat ik met één van de vuilste wagens heb rondgereden in Yellowstone…ondertussen zat er nog iets minder aangenaam dan vuil op de wagen…Buffalo sh*t…niet met opzet ingereden, die beesten laten best wat achter op de wegen en als je vroeg vertrekt dan ligt alles nog onaangeroerd op straat.
Na de wasbeurt de lokale supermarkt opgezocht om wat eten te halen.
Morgen gaat het traject richting Cody uit.
Op zo een 7 mijl van de uitgang lag een baby hertje net naast de weg heel alleen, we hebben dit gemeld aan de uitgang, vanwege de plaats waar het lag, maar het leek ze niet veel te doen daar.
Tijd dan om aan de befaamde Beartooth pass te beginnen, van al de wegen die we al gereden hebben moet dit wel de meest indrukwekkende geweest zijn, op sommige plaatsen kon je niet meer dan 15 mijl per uur vanwege de scherpe bochten.
Eenmaal je wat hoger zit zie je waarom de pass pas open is, de sneeuw ligt er nog enorm dik en de meertjes liggen er nog bevroren bij, wat natuurlijk mooie beelden opleverde…we hebben zelfs mensen gezien met een uitrusting om te skiën.
Wetende dat je op bijna 11.000 voet rijdt over smalle bochtige wegen is best soms freaky, maar tevens ook leuk.
Na een ritje van ongeveer 80 kilometer komen we aan in het stadje Red Lodge, het lijkt me best een leuk stadje maar op dit moment is er maar weinig volk te bespeuren en dat maakt het hier wat saaier.
Na de winkels te hebben bezocht en een GOEDE kop (lees beker) cappuccino te hebben gedronken in de bakery gingen we uiteindelijk naar de carwash…ik denk dat ik met één van de vuilste wagens heb rondgereden in Yellowstone…ondertussen zat er nog iets minder aangenaam dan vuil op de wagen…Buffalo sh*t…niet met opzet ingereden, die beesten laten best wat achter op de wegen en als je vroeg vertrekt dan ligt alles nog onaangeroerd op straat.
Na de wasbeurt de lokale supermarkt opgezocht om wat eten te halen.
Morgen gaat het traject richting Cody uit.
Yellowstone samengevat
Het is een korte rit van Jackson naar Yellowstone, we zijn benieuwd naar het park, zeker nu we in Grand Teton nog geen beer hebben gezien. Kort na de middag zijn we al in Old faithful lodge hier gaan we 4 nachten slapen in een “frontier cabin”. Na het inchecken besluiten we om direct de omgeving al te gaan verkennen dus beginnen we met de alombekende Old faithful geiser die bij wijze van spreken in de voortuin van de lodge staat. Er zitten al heel wat mensen op de banken te wachten op het spektakel dus vermoeden we dat het niet lang meer gaat duren en zetten we ons erbij. Uiteindelijk hebben we nog zo”n drie kwartier moeten wachten tot de geiser aan zen ding begon. Het was een mooie uitbarsting tot de wind draaide en we beiden gedoopt werden door de mist die voortkomt van de kracht waarmee het water omhoog geduwd wordt uit de geiser. Al bij al viel het mee en waren we niet erg nat, de geiser had echter niet zijn beste prestatie geleverd, hij kan wel tot 55 meter hoog spuiten.
Vervolgens beginnen we aan de trail met al de geisers in verschillende geuren en kleuren, het is een makkelijke wandeling, je moet op een houten/plastic boardwalk lopen, heel leuk. We hoopten nog een uitbarsting mee te maken, zo hebben we zeker wel een kwartier zitten wachten (gelukkig staan er banken) aan de geiser Lion’s group zonder resultaat. Veel pruttelen en stinken (naar rotte eieren) maar dat was ook alles. Dan maar verder gewandeld en opeens wordt ons pad gekruist door onverwachte bezoekers, een kudde bizons inclusief de kalfjes. Wat een verrassing om die dieren hier te zien op een weg waar praktisch altijd toeristen lopen.Wijselijk besluiten we om niet te dicht in de buurt te komen en laten de dieren rustig de weg oversteken. Aan het einde van de trail zien we de mooie Old faithful inn staan die in 1904 gebouwd werd volledig uit hout, die moeten we een bezoek brengen zodat we een paar foto’s kunnen nemen van de grote houten lobby binnen. Uiteraard zoals in elk nationaal park zijn er gift shops a volanté die we ook maar eens gaan bekijken.
Na onze eerste nacht in Yellowstone gaan we vroeg op pad om de Upper en Midway geiser basin te gaan bekijken. Hier liggen het Saphire pool, deze heeft een enorm mooi blauwe kleur, en ook de prismatic spring, deze heeft verschillende kleuren en is heel groot zodat we hem niet volledig op de foto krijgen. Er hangt echter zoveel rook boven dat we hun kleuren bijna niet kunnen zien en we besluiten om later terug te komen.Na deze korte wandelingen zetten we onze weg verder richting de noorduitgang van het park, hier willen we de oude ingang van het park bezichtigen, de Roosevelt arch. Verder bezoeken we nog de klassieke toeristische plaatsen zoals Uncle Tom’s trail, dit is een weg met een trap zodat je naar beneden kunt om de waterval Lower falls te bezichtigen, je moet ook wel terug naar boven en het waren 328 trappen, we hebben het gevoeld.
De Mud paint pots was ook een leuke trail, modderpoelen die “koken”, het enige nadeel was wel de reuk (lees stank) die ermee gepaard ging.
We genieten van de schoonheid van Yellowstone, de bomen en bergen en opeens zien we enkele auto’s langs de kant van de weg staan, we stoppen ook want hier valt wel iets te zien denken we. Inderdaad we zien tussen de bomen door een beer rustig te eten, het is nog een relatief jonge bruine beer en hij trekt zich niets aan van de opgewonden toeristen langs de kant van de weg. Omdat hij toch redelijk ver van ons af zit gaan we iets dichterbij en kunnen hem mooi fotograferen, dit is echt de max.
Daarna nog opgewonden van de beer rijden we verder en zien een jonge coyote aan de kant van de weg staan. Vanuit de auto trekt Katja een foto, hij schrok van het geluid van het toestel en liep terug het bos in. Bizons kom je hier ook genoeg tegen en ook overal, in het bos, in de vlakten, langs de kant van de weg en zelfs op de weg. Ze hebben hier zelfs een naam voor uitgevonden, in plaats van traffic jam zeggen ze buffalo jam. Want als ze zin hebben om op de openbare weg te staan, lopen of zitten, dan moeten de auto’s wachten en dat levert dus files op, vandaar. Elken zien we ook regelmatig, maar wel meer vrouwelijke dan mannelijke.
The place to be voor wildlife in Yellowstone is Lamar valley en Hayden valley. Lamar valley is een heel ander gebied, hier zijn de heuvels en vlaktes groen, en op sommige plaatsen met gele bloemetjes bedekt, teletubieland.
We hebben de meeste dieren gezien in deze regio, maar hier volgt een opsomming van al de dieren die we gezien hebben in Yellowstone : 3 bruine beren en 2 zwarte beren de een al wat dichter dan de andere, 2 coyotes waarvan één naast de auto, 1 bighorn sheep, verschillende pronghorns van ver en dichtbij, een das (badger) leuk diertje, een grijze wolf, verder van ons weg dan we wouden, verschillende elken en heel heel veel bizons waarvan sommige heel dichtbij.
Onze laatste dag in Yellowstone hebben we mooi afgesloten, terwijl we op weg waren naar onze volgende bestemming hebben we nog een pitstop gemaakt in Lamar waar een bruine beer lag te zonnen in het gras wat ons mooi videobeelden en foto’s heeft opgeleverd, dit vonden we een mooie afsluiter van dit bezoek aan het park waar we zeker en vast ooit nog eens zullen terugkomen.
Vervolgens beginnen we aan de trail met al de geisers in verschillende geuren en kleuren, het is een makkelijke wandeling, je moet op een houten/plastic boardwalk lopen, heel leuk. We hoopten nog een uitbarsting mee te maken, zo hebben we zeker wel een kwartier zitten wachten (gelukkig staan er banken) aan de geiser Lion’s group zonder resultaat. Veel pruttelen en stinken (naar rotte eieren) maar dat was ook alles. Dan maar verder gewandeld en opeens wordt ons pad gekruist door onverwachte bezoekers, een kudde bizons inclusief de kalfjes. Wat een verrassing om die dieren hier te zien op een weg waar praktisch altijd toeristen lopen.Wijselijk besluiten we om niet te dicht in de buurt te komen en laten de dieren rustig de weg oversteken. Aan het einde van de trail zien we de mooie Old faithful inn staan die in 1904 gebouwd werd volledig uit hout, die moeten we een bezoek brengen zodat we een paar foto’s kunnen nemen van de grote houten lobby binnen. Uiteraard zoals in elk nationaal park zijn er gift shops a volanté die we ook maar eens gaan bekijken.
Na onze eerste nacht in Yellowstone gaan we vroeg op pad om de Upper en Midway geiser basin te gaan bekijken. Hier liggen het Saphire pool, deze heeft een enorm mooi blauwe kleur, en ook de prismatic spring, deze heeft verschillende kleuren en is heel groot zodat we hem niet volledig op de foto krijgen. Er hangt echter zoveel rook boven dat we hun kleuren bijna niet kunnen zien en we besluiten om later terug te komen.Na deze korte wandelingen zetten we onze weg verder richting de noorduitgang van het park, hier willen we de oude ingang van het park bezichtigen, de Roosevelt arch. Verder bezoeken we nog de klassieke toeristische plaatsen zoals Uncle Tom’s trail, dit is een weg met een trap zodat je naar beneden kunt om de waterval Lower falls te bezichtigen, je moet ook wel terug naar boven en het waren 328 trappen, we hebben het gevoeld.
De Mud paint pots was ook een leuke trail, modderpoelen die “koken”, het enige nadeel was wel de reuk (lees stank) die ermee gepaard ging.
We genieten van de schoonheid van Yellowstone, de bomen en bergen en opeens zien we enkele auto’s langs de kant van de weg staan, we stoppen ook want hier valt wel iets te zien denken we. Inderdaad we zien tussen de bomen door een beer rustig te eten, het is nog een relatief jonge bruine beer en hij trekt zich niets aan van de opgewonden toeristen langs de kant van de weg. Omdat hij toch redelijk ver van ons af zit gaan we iets dichterbij en kunnen hem mooi fotograferen, dit is echt de max.
Daarna nog opgewonden van de beer rijden we verder en zien een jonge coyote aan de kant van de weg staan. Vanuit de auto trekt Katja een foto, hij schrok van het geluid van het toestel en liep terug het bos in. Bizons kom je hier ook genoeg tegen en ook overal, in het bos, in de vlakten, langs de kant van de weg en zelfs op de weg. Ze hebben hier zelfs een naam voor uitgevonden, in plaats van traffic jam zeggen ze buffalo jam. Want als ze zin hebben om op de openbare weg te staan, lopen of zitten, dan moeten de auto’s wachten en dat levert dus files op, vandaar. Elken zien we ook regelmatig, maar wel meer vrouwelijke dan mannelijke.
The place to be voor wildlife in Yellowstone is Lamar valley en Hayden valley. Lamar valley is een heel ander gebied, hier zijn de heuvels en vlaktes groen, en op sommige plaatsen met gele bloemetjes bedekt, teletubieland.
We hebben de meeste dieren gezien in deze regio, maar hier volgt een opsomming van al de dieren die we gezien hebben in Yellowstone : 3 bruine beren en 2 zwarte beren de een al wat dichter dan de andere, 2 coyotes waarvan één naast de auto, 1 bighorn sheep, verschillende pronghorns van ver en dichtbij, een das (badger) leuk diertje, een grijze wolf, verder van ons weg dan we wouden, verschillende elken en heel heel veel bizons waarvan sommige heel dichtbij.
Onze laatste dag in Yellowstone hebben we mooi afgesloten, terwijl we op weg waren naar onze volgende bestemming hebben we nog een pitstop gemaakt in Lamar waar een bruine beer lag te zonnen in het gras wat ons mooi videobeelden en foto’s heeft opgeleverd, dit vonden we een mooie afsluiter van dit bezoek aan het park waar we zeker en vast ooit nog eens zullen terugkomen.
zaterdag 14 juni 2008
Grand teton dag 2
14 juni, het einde komt korter, ergens zijn we er niet kwaad voor, we beginnen Tesla (onze viervoeter) te missen desondanks we weten dat ze in goede handen is.
Weer richting Grand Teton, we besloten om via de de Moose-Wilson road te rijden, weer pech…de weg werd geblokkeerd door een politie agent, het had iets te maken met vee over de weg, dus dan maar via dezelfde weg van gisteren.
We reden meteen door tot aan Jackson Lake, daar hebben we een korte halt gehouden in het hotel, en de shops.
Nadien ging het richting Colter Bay, waar we naar het Indian Arts Museum gingen, echt mooi en zeker de moeite waard om wat tijd voor uit te trekken.
Na het bezoek een ijsje binnengewerkt en dan hebben we zo een 3 uur gewandeld rond Swan Lake, een verwarrende wegbewijzering daar…bleek niet alleen voor ons trouwens.
Na drie uur wandelen een vlugge snack verorbert en dan zijn we via de Moose-Wilson road naar Jackson gereden.
De volgende stops hebben we gedaan: Oxbow bend, Snake river overlook, Teton point turnout…De schwabacher landing road, hier heb ik de suv nog eens vuil gemaakt in de plassen.
Een mooie afsluiter van de Grand Tetons.
In Jackson Hole hebben we het aangename verblijf hier afgesloten met een etentje in de Million dollar Bar, hier hebben ze overheerlijke steaks…
Morgen gaan we naar Yellowstone.
Toch nog effe melden…hier is het nu zaterdag en morgen is het vaderdag….dus wil ik via deze weg mijn vader een gelukkige vaderdag wensen.
Weer richting Grand Teton, we besloten om via de de Moose-Wilson road te rijden, weer pech…de weg werd geblokkeerd door een politie agent, het had iets te maken met vee over de weg, dus dan maar via dezelfde weg van gisteren.
We reden meteen door tot aan Jackson Lake, daar hebben we een korte halt gehouden in het hotel, en de shops.
Nadien ging het richting Colter Bay, waar we naar het Indian Arts Museum gingen, echt mooi en zeker de moeite waard om wat tijd voor uit te trekken.
Na het bezoek een ijsje binnengewerkt en dan hebben we zo een 3 uur gewandeld rond Swan Lake, een verwarrende wegbewijzering daar…bleek niet alleen voor ons trouwens.
Na drie uur wandelen een vlugge snack verorbert en dan zijn we via de Moose-Wilson road naar Jackson gereden.
De volgende stops hebben we gedaan: Oxbow bend, Snake river overlook, Teton point turnout…De schwabacher landing road, hier heb ik de suv nog eens vuil gemaakt in de plassen.
Een mooie afsluiter van de Grand Tetons.
In Jackson Hole hebben we het aangename verblijf hier afgesloten met een etentje in de Million dollar Bar, hier hebben ze overheerlijke steaks…
Morgen gaan we naar Yellowstone.
Toch nog effe melden…hier is het nu zaterdag en morgen is het vaderdag….dus wil ik via deze weg mijn vader een gelukkige vaderdag wensen.
Grand Teton dag 1
Vandaag (13 juni) eindelijk beter weer, hier zaten we op te wachten…dus we kunnen eindelijk naar Grand Teton national park.
Daar gaan we dan richting Jenny Lake, eerst het visitor center bezoeken en de shop voor een beker koffie, nadien ging het richting boat dock om de overtocht te maken op Jenny lake.
Na de bekende vragen “where’re you folks from” en “how long will you stay here” konden we het bootje op.
Jenny lake is op zich al de moeite waard om te bezoeken, het mooie blauwe water en dan op de achtergrond het bos en de bergen.
Na een kleine 15 minuten varen konden we beginnen aan de trail naar Inspiration point, de trail is niet zo zwaar, je gaat eerst naar hidden falls (inderdaad weer watervallen) en dan moet je nog een stuk omhoog via een “smalle” weg.
Op zich is de trail niet zwaar maar wij hadden op verschillende punten nog sneeuw en ijs op de paden, zoals te verwachten was dat ook het geval naar inspiration point.
In de tocht naar beneden op een brugje moest ondergetekende weer eens onnozel doen op een brugje…gevolg dat ik een mooie knieval maakte voor Katja.
Nadien hebben we nog wat uitkijkpunten meegepikt en zijn dan gaan eten in Jenny lake lodge, niet slecht maar onze ober was precies ergens op een andere planeet.
Vergat de mensen achter ons en verwarde deze met ons, gaf ons de rekening van de mensen achter ons…wat goedkoper uit zou komen voor ons, maar we hebben hem er toch maar op gewezen, ondanks dat hij zo verward was, was hij echt vriendelijk dus besloot ik om eerlijk te zijn.
Nadien hebben nog wat uitkijkpunten gedaan en zijn dan weer richting Jackson Hole gegaan en hebben daar rond 18 uur naar de straatshow (shoot-out) gekeken.
Daar gaan we dan richting Jenny Lake, eerst het visitor center bezoeken en de shop voor een beker koffie, nadien ging het richting boat dock om de overtocht te maken op Jenny lake.
Na de bekende vragen “where’re you folks from” en “how long will you stay here” konden we het bootje op.
Jenny lake is op zich al de moeite waard om te bezoeken, het mooie blauwe water en dan op de achtergrond het bos en de bergen.
Na een kleine 15 minuten varen konden we beginnen aan de trail naar Inspiration point, de trail is niet zo zwaar, je gaat eerst naar hidden falls (inderdaad weer watervallen) en dan moet je nog een stuk omhoog via een “smalle” weg.
Op zich is de trail niet zwaar maar wij hadden op verschillende punten nog sneeuw en ijs op de paden, zoals te verwachten was dat ook het geval naar inspiration point.
In de tocht naar beneden op een brugje moest ondergetekende weer eens onnozel doen op een brugje…gevolg dat ik een mooie knieval maakte voor Katja.
Nadien hebben we nog wat uitkijkpunten meegepikt en zijn dan gaan eten in Jenny lake lodge, niet slecht maar onze ober was precies ergens op een andere planeet.
Vergat de mensen achter ons en verwarde deze met ons, gaf ons de rekening van de mensen achter ons…wat goedkoper uit zou komen voor ons, maar we hebben hem er toch maar op gewezen, ondanks dat hij zo verward was, was hij echt vriendelijk dus besloot ik om eerlijk te zijn.
Nadien hebben nog wat uitkijkpunten gedaan en zijn dan weer richting Jackson Hole gegaan en hebben daar rond 18 uur naar de straatshow (shoot-out) gekeken.
woensdag 11 juni 2008
Bear world en Jackson Hole
Na de regen komt zonneschijn, maar wel met wind.
Vanuit Mountain Home gingen we doorrijden naar Idaho Falls, het zuiden van Idaho heeft niet zoveel te bieden dus besloten we om Shoshone falls te bezichtigen, het lijkt wel een vakantie met alleen maar watervallen.
In Idaho lijkt het wel of ze nog niet gehoord hebben van richtingaanwijzers, het heeft ons wat tijd gekost om de watervallen te vinden, maar we hebben ze dan toch gevonden, voor drie dollar inkom konden we niet zeuren.
Na een bezoekje aan de shopping mall hielden we het voor bekeken in twinn falls en gingen we richting Idaho Falls, deze keer niet om watervallen te bekijken, maar gewoon om te slapen.
Na een nachtje slaap en rust zagen we dat het hier gesneeuwd had, raar maar waar. Na een ontbijt bij Denny’s gingen we naar Bear World, inkom was 36 dollar voor ons tweejes…niet goedkoop. We hadden het ons groter voorgesteld, maar we hebben wel enkele mooie exemplaren gezien.
Na een ritje van 20 minuten aan 5 m/ph gingen we kijken naar de cubs (babyberen), schattig en raar tegelijk, wetende dat zo een lief uitziend dier uitgroeit tot een te vrezen dier.
Katja had gehoopt hier de fles te kunnen geven aan de cubs, tot ze de prijs vroeg…53 dollar per persoon, na de al te hoge inkom vonden we 53 dollar een beetje teveel profiteren van de toerist zijn goedheid. Bear World is niet eht een aanrader!!
Ondertussen bleef het hier sneeuwen en hebben we nog vlug de giftshop bezocht om daarna naar Jackson Hole te vertrekken en onderweg bleef het sneeuwen.
Eens aangekomen in Jackson Hole zijn we naar het dorp getrokken om de leuke winkeltjes te bekijken.
Morgen gaan we nog wat meer op expeditie in Jackson Hole want ze geven nog regen en sneeuw op, maar vanaf vrijdag zou het beter worden en kunnen we (hopelijk) genieten van het zonnetje in Grand Teton
Vanuit Mountain Home gingen we doorrijden naar Idaho Falls, het zuiden van Idaho heeft niet zoveel te bieden dus besloten we om Shoshone falls te bezichtigen, het lijkt wel een vakantie met alleen maar watervallen.
In Idaho lijkt het wel of ze nog niet gehoord hebben van richtingaanwijzers, het heeft ons wat tijd gekost om de watervallen te vinden, maar we hebben ze dan toch gevonden, voor drie dollar inkom konden we niet zeuren.
Na een bezoekje aan de shopping mall hielden we het voor bekeken in twinn falls en gingen we richting Idaho Falls, deze keer niet om watervallen te bekijken, maar gewoon om te slapen.
Na een nachtje slaap en rust zagen we dat het hier gesneeuwd had, raar maar waar. Na een ontbijt bij Denny’s gingen we naar Bear World, inkom was 36 dollar voor ons tweejes…niet goedkoop. We hadden het ons groter voorgesteld, maar we hebben wel enkele mooie exemplaren gezien.
Na een ritje van 20 minuten aan 5 m/ph gingen we kijken naar de cubs (babyberen), schattig en raar tegelijk, wetende dat zo een lief uitziend dier uitgroeit tot een te vrezen dier.
Katja had gehoopt hier de fles te kunnen geven aan de cubs, tot ze de prijs vroeg…53 dollar per persoon, na de al te hoge inkom vonden we 53 dollar een beetje teveel profiteren van de toerist zijn goedheid. Bear World is niet eht een aanrader!!
Ondertussen bleef het hier sneeuwen en hebben we nog vlug de giftshop bezocht om daarna naar Jackson Hole te vertrekken en onderweg bleef het sneeuwen.
Eens aangekomen in Jackson Hole zijn we naar het dorp getrokken om de leuke winkeltjes te bekijken.
Morgen gaan we nog wat meer op expeditie in Jackson Hole want ze geven nog regen en sneeuw op, maar vanaf vrijdag zou het beter worden en kunnen we (hopelijk) genieten van het zonnetje in Grand Teton
Historic Columbia river highway
Van La Pine zijn we dan naar Troutdale gereden, weer enkele uren gereden.
Eigenlijk niet meer dan een reisdag en een bezoek aan de outlet hier, onze overnachting in de Holiday inn was best goed vooral het ontbijt, eieren, bacon, pancakes, french toast en de alom gekende cereals in alle kleuren en geuren.
Op het nieuws s’morgens kregen we nog te horen dat er een moord gepleegd was in Troutdale, ook een manier om wakker te worden.
Die morgen was het de bedoeling om aan de mooie scenic byway, Historic Columbia River Highway, te beginnen maar het weer zat ons echter niet mee het begon echter te regenen.
Het eerste punt was het Vista house, van daar krijg je een mooi zicht op de Columbia river, ware het niet dat de grijze wolken, mist en regen roet in het eten gooiden. Dan maar doorgereden naar het volgende punt Wahkeena falls, een niet zo grote waterval maar doordat deze over de stenen stroomt maakt het wel een mooie waterval.
We zijn dan te voet naar Multnomah Falls getrokken, maar doordat alle spullen zoals GPS en iPod nog zichtbaar waren in de auto ben ik maar teruggekeerd om de auto op te pikken, het was maar een halve mijl…in de regen.
Aangekomen aan Multnomah Falls begon het harder te regenen, schuilen in de giftshop dan maar, na enkele minuten hielden we het daar voor beken en namen we het risico om de falls te gaan bekijken.
Multnomah falls is zeker een mooie waterval maar dan wel als het weer meezit.
Daar er geen verbetering kwam in het rotweer zijn we maar doorgereden naar Idaho, zo konden we een dag winnen, trails doen in de regen is allesbehalve leuk.
Eigenlijk niet meer dan een reisdag en een bezoek aan de outlet hier, onze overnachting in de Holiday inn was best goed vooral het ontbijt, eieren, bacon, pancakes, french toast en de alom gekende cereals in alle kleuren en geuren.
Op het nieuws s’morgens kregen we nog te horen dat er een moord gepleegd was in Troutdale, ook een manier om wakker te worden.
Die morgen was het de bedoeling om aan de mooie scenic byway, Historic Columbia River Highway, te beginnen maar het weer zat ons echter niet mee het begon echter te regenen.
Het eerste punt was het Vista house, van daar krijg je een mooi zicht op de Columbia river, ware het niet dat de grijze wolken, mist en regen roet in het eten gooiden. Dan maar doorgereden naar het volgende punt Wahkeena falls, een niet zo grote waterval maar doordat deze over de stenen stroomt maakt het wel een mooie waterval.
We zijn dan te voet naar Multnomah Falls getrokken, maar doordat alle spullen zoals GPS en iPod nog zichtbaar waren in de auto ben ik maar teruggekeerd om de auto op te pikken, het was maar een halve mijl…in de regen.
Aangekomen aan Multnomah Falls begon het harder te regenen, schuilen in de giftshop dan maar, na enkele minuten hielden we het daar voor beken en namen we het risico om de falls te gaan bekijken.
Multnomah falls is zeker een mooie waterval maar dan wel als het weer meezit.
Daar er geen verbetering kwam in het rotweer zijn we maar doorgereden naar Idaho, zo konden we een dag winnen, trails doen in de regen is allesbehalve leuk.
zondag 8 juni 2008
Crater Lake
Onze trip gaat vandaag naar Crater Lake, waar ons een onaangename verrassing te wachten staat. Vanuit Ferndale weer een lange rit, maar deze keer minder bochtig dus een voordeel voor Katja.
Toen we de ingang naderden van het Crater Lake nationaal park werden we geconfronteerd met winterse taferelen, langs de zijkanten lag nog sneeuw en ijs dat nog niet lang geleden geruimd was.
Op sommige plaatsen was de sneeuw hoger dan ons en aan de ingang kregen we te horen dat er maar twee ingangen sneeuwvrij waren en dat de meeste trails niet bereikbaar waren.
We zijn dan maar wat langer aan Rim Village gebleven wat wel een uniek zicht oplevert op de krater.
We vonden het wel spijtig dat we geen trails konden doen rond de krater zelf, maar zijn toch blij dat we Crater Lake hebben gezien met een “winterkleedje”.
We zijn dan doorgereden naar La Pine en hebben daar overnacht in een Best Western, we waren eigenlijk van plan naar Bend door te rijden (40 kilometer verder), maar Katja wou niet verder omdat het al laat werd.
Toen we s’avonds naar het nieuws keken waren we blij met onze keuze want in Bend was een gewapende overval met een vuurgevecht tussen de overvaller en politie, de overvaller wist echter te ontkomen.
Met andere woorden…af en toe eens luisteren naar je vrouw kan helpen.
Toen we de ingang naderden van het Crater Lake nationaal park werden we geconfronteerd met winterse taferelen, langs de zijkanten lag nog sneeuw en ijs dat nog niet lang geleden geruimd was.
Op sommige plaatsen was de sneeuw hoger dan ons en aan de ingang kregen we te horen dat er maar twee ingangen sneeuwvrij waren en dat de meeste trails niet bereikbaar waren.
We zijn dan maar wat langer aan Rim Village gebleven wat wel een uniek zicht oplevert op de krater.
We vonden het wel spijtig dat we geen trails konden doen rond de krater zelf, maar zijn toch blij dat we Crater Lake hebben gezien met een “winterkleedje”.
We zijn dan doorgereden naar La Pine en hebben daar overnacht in een Best Western, we waren eigenlijk van plan naar Bend door te rijden (40 kilometer verder), maar Katja wou niet verder omdat het al laat werd.
Toen we s’avonds naar het nieuws keken waren we blij met onze keuze want in Bend was een gewapende overval met een vuurgevecht tussen de overvaller en politie, de overvaller wist echter te ontkomen.
Met andere woorden…af en toe eens luisteren naar je vrouw kan helpen.
highway 1
Vertrek uit San Francisco, een lange reisdag voor de boeg die ons over de scenic byway highway 1, ook bekend als coastal highway, zal voeren.
Veel kan je hier niet over kwijt, buiten het feit dat het mooie zichten oplevert van de ruwe kustlijn.
Onze trip gaat noordwaarts naar Ferndale en de weg gaat vooral omhoog en omlaag en is op momenten kilometers lang bochtig, voor mij een plezier om te rijden, voor Katja daarentegen verliep het draaien en keren minder goed, ze werd er misselijk van.
Een zeer leuke route om te rijden maar soms leek er gewoon geen einde aan te komen, dus waren we blij als we in Ferndale aankwamen.
Veel kan je hier niet over kwijt, buiten het feit dat het mooie zichten oplevert van de ruwe kustlijn.
Onze trip gaat noordwaarts naar Ferndale en de weg gaat vooral omhoog en omlaag en is op momenten kilometers lang bochtig, voor mij een plezier om te rijden, voor Katja daarentegen verliep het draaien en keren minder goed, ze werd er misselijk van.
Een zeer leuke route om te rijden maar soms leek er gewoon geen einde aan te komen, dus waren we blij als we in Ferndale aankwamen.
zaterdag 7 juni 2008
San Francisco
Deze morgen vroeg uit de veren om naar San Francisco te rijden met een kleine omweg naar Sacramento, om daar het Hard Rock cafe te bezoeken. Na een lekkere lunch in het Hard Rock cafe rijden we door richting San Francisco. Laat in de namiddag aangekomen en na het inchecken in het La Luna inn motel besloten we nog een blitzbezoekje te maken aan Fisherman’s warf.
Onze samenvatting van drie dagen San Francisco:
Na wat gesukkel met het openbaar vervoer zijn we er toch in geslaagd om op de plaatsen te geraken die op onze verlanglijst stonden. Fisherman’s warf en pier 39 zijn de meest gekende plaatsen in Frisco en dat is ook te merken aan de stroom toeristen die er rondlopen.
De tweede dag zijn we afgezakt naar Market street en Union square om daarna naar Chinatown te trekken, Chinatown was voor ons een beetje teleurstellend, teveel van hetzelfde. Na een heerlijk broodje in de Italiaanse buurt bij Puccini zijn we richting Coit tower vertrokken, daar hadden we een mooi overzicht over San Francisco. Na een beetje rust aan de Coit tower en genieten van het uitzicht hebben we de dag afgesloten aan Fisherman’s warf met een lekkere garnalencocktail en een garnalenbroodje bij Boudin (een aanrader).
Laatste dag Frisco, smorgens een rustig bezoek aan de Japanse tea garden waar we landgenoten tegenkwamen. Japanse tea garden kost 4 dollar per persoon ingang en is best mooi maar kleiner dan we verwacht hadden. Dan hebben we onze busrit verder gezet naar Alamo square om de Victoriaanse huizen te bekijken, bekend van de tv reeks Full house, Alamo square is tevens een gezellige rustplaats. Van hieruit zijn we terug naar Market street gegaan om daar met de bekende cable car een ritje te maken naar Lombard street voor de meest kronkelige straat te bezoeken.
Na dit alles was het tijd om af te zakken naar pier 33 om het befaamde Alcatraz te bezoeken, voor ons het hoogtepunt van San Francisco.
Onze samenvatting van drie dagen San Francisco:
Na wat gesukkel met het openbaar vervoer zijn we er toch in geslaagd om op de plaatsen te geraken die op onze verlanglijst stonden. Fisherman’s warf en pier 39 zijn de meest gekende plaatsen in Frisco en dat is ook te merken aan de stroom toeristen die er rondlopen.
De tweede dag zijn we afgezakt naar Market street en Union square om daarna naar Chinatown te trekken, Chinatown was voor ons een beetje teleurstellend, teveel van hetzelfde. Na een heerlijk broodje in de Italiaanse buurt bij Puccini zijn we richting Coit tower vertrokken, daar hadden we een mooi overzicht over San Francisco. Na een beetje rust aan de Coit tower en genieten van het uitzicht hebben we de dag afgesloten aan Fisherman’s warf met een lekkere garnalencocktail en een garnalenbroodje bij Boudin (een aanrader).
Laatste dag Frisco, smorgens een rustig bezoek aan de Japanse tea garden waar we landgenoten tegenkwamen. Japanse tea garden kost 4 dollar per persoon ingang en is best mooi maar kleiner dan we verwacht hadden. Dan hebben we onze busrit verder gezet naar Alamo square om de Victoriaanse huizen te bekijken, bekend van de tv reeks Full house, Alamo square is tevens een gezellige rustplaats. Van hieruit zijn we terug naar Market street gegaan om daar met de bekende cable car een ritje te maken naar Lombard street voor de meest kronkelige straat te bezoeken.
Na dit alles was het tijd om af te zakken naar pier 33 om het befaamde Alcatraz te bezoeken, voor ons het hoogtepunt van San Francisco.
Yosemite dag 3
We gaan vandaag op zoek naar de “grote” bomen en starten onze lange trip langs de Wawona road.
Na een mooie maar bochtige weg komen we aan de zuidingang van het park, Mariposa grove, daar de parking al volstond werden we teruggestuurd naar Wawona om daar de auto te parkeren en de gratis shuttlebus te nemen naar Mariposa grove.
Ons doel was om de Fallen tunnel tree te zien, de trail is ongeveer 8 km heen en terug, onderweg zijn we nog de Fallen Monarch, de Grizzly Giant, de California tunnel tree en Faithful couple tree tegengekomen. Eens boven aangekomen hebben we ook nog een paar herten gezien ter hoogte van het Mariposa grove museum, dit is een klein museum waar je informatie krijgt over de sequoia.
Door de lange tocht met de auto zowel heen als terug zijn we laat op de namiddag terug aangekomen in Yosemite vallei waar we nog tot aan de voet van Bridalveil fall geweest zijn, wat een leuke verfrissende douche opleverde.
Een mooie afsluiter van Yosemite national park.
Na een mooie maar bochtige weg komen we aan de zuidingang van het park, Mariposa grove, daar de parking al volstond werden we teruggestuurd naar Wawona om daar de auto te parkeren en de gratis shuttlebus te nemen naar Mariposa grove.
Ons doel was om de Fallen tunnel tree te zien, de trail is ongeveer 8 km heen en terug, onderweg zijn we nog de Fallen Monarch, de Grizzly Giant, de California tunnel tree en Faithful couple tree tegengekomen. Eens boven aangekomen hebben we ook nog een paar herten gezien ter hoogte van het Mariposa grove museum, dit is een klein museum waar je informatie krijgt over de sequoia.
Door de lange tocht met de auto zowel heen als terug zijn we laat op de namiddag terug aangekomen in Yosemite vallei waar we nog tot aan de voet van Bridalveil fall geweest zijn, wat een leuke verfrissende douche opleverde.
Een mooie afsluiter van Yosemite national park.
vrijdag 6 juni 2008
Yosemite dag 2
1 Juni, vandaag staat Taft point op de agenda.
Vanuit El Portal is dit best een lange rit, achteraf gezien vonden we het niet zo interessant om buiten het park te overnachten…weer iets bijgeleerd.
Onderweg op de Glacier point road zagen we enkele opgewonden toeristen staan, dus hielden wij ook maar halt, nieuwsgierig als we zijn, om te kijken waar de andere toeristen zo opgewonden voor waren.
Iets verderop op een open plek zagen we een coyote rustig wandelen in het gras, de coyote konden we gelukkig wel fotograferen, de bobcat daarentegen die we gisteren zagen was iets te snel om voor de lens te krijgen.
Na deze encounter zijn we verder gereden naar het beginpunt van de taft point trail, de trail leid voor een groot stuk door het bos, wat aangenaam ruikt, en het laatste stuk is rotsachtig.
Van hieruit krijg je een mooi overzicht van de vallei, de trail is niet zwaar om te doen en is zeker de moeite waard.
Achteraf zijn we nog doorgeden naar Glacier point om ons weer te vergapen aan de mooie uitzichten en hebben we in het gezelschap van de bedelaars, beter bekend als de eekhoorntjes, een lekker “cremke” gegeten (voor de hollanders: cremke = ijsje).
Op de terugweg ook nog effe Washburn point meegenomen.
Eens weer in de valley hadden we nog geen zin om al naar ons motel weer te gaan, dus besloten we om nog een kleine “easy” trail te doen…of dat dachten we toch.
Katja had het lumineuze idee om de Vernal Fall Mist trail te doen, zo gezegd zo gedaan…deze trail werd aangeduid als “moderate” wat wil zeggen middelmatig, één ding is zeker als dit middelmatig is wil ik niet eens weten wat zwaar is.
De meeste toeristen stoppen aan de footbridge, wat zeker ook de moeite waard is, wij zijn nog een stuk verder gegaan op de granieten trappen, wat toch mooiere beelden oplevert, de douche die je erbij krijgt is gratis.
Vanuit El Portal is dit best een lange rit, achteraf gezien vonden we het niet zo interessant om buiten het park te overnachten…weer iets bijgeleerd.
Onderweg op de Glacier point road zagen we enkele opgewonden toeristen staan, dus hielden wij ook maar halt, nieuwsgierig als we zijn, om te kijken waar de andere toeristen zo opgewonden voor waren.
Iets verderop op een open plek zagen we een coyote rustig wandelen in het gras, de coyote konden we gelukkig wel fotograferen, de bobcat daarentegen die we gisteren zagen was iets te snel om voor de lens te krijgen.
Na deze encounter zijn we verder gereden naar het beginpunt van de taft point trail, de trail leid voor een groot stuk door het bos, wat aangenaam ruikt, en het laatste stuk is rotsachtig.
Van hieruit krijg je een mooi overzicht van de vallei, de trail is niet zwaar om te doen en is zeker de moeite waard.
Achteraf zijn we nog doorgeden naar Glacier point om ons weer te vergapen aan de mooie uitzichten en hebben we in het gezelschap van de bedelaars, beter bekend als de eekhoorntjes, een lekker “cremke” gegeten (voor de hollanders: cremke = ijsje).
Op de terugweg ook nog effe Washburn point meegenomen.
Eens weer in de valley hadden we nog geen zin om al naar ons motel weer te gaan, dus besloten we om nog een kleine “easy” trail te doen…of dat dachten we toch.
Katja had het lumineuze idee om de Vernal Fall Mist trail te doen, zo gezegd zo gedaan…deze trail werd aangeduid als “moderate” wat wil zeggen middelmatig, één ding is zeker als dit middelmatig is wil ik niet eens weten wat zwaar is.
De meeste toeristen stoppen aan de footbridge, wat zeker ook de moeite waard is, wij zijn nog een stuk verder gegaan op de granieten trappen, wat toch mooiere beelden oplevert, de douche die je erbij krijgt is gratis.
Van Lee Vining naar Yosemite
Vandaag weer vroeg uit de veren, het aanpassen aan het Amerikaanse ritme loopt niet vlot bij mij, het vroeg opstaan heeft wel als voordeel dat we vroeg kunnen aanzetten voor de Tioga pass.
Het is ongeveer zeven uur wanneer we vertrekken, al vlug komen we tot de conclusie dat een afritsbroek niet ideaal is met deze temperatuur (koud).
Dat de Tioga pass nog niet zo lang open was konden we snel merken aan de sneeuw en ijs langs de weg, wat wel mooie plaatjes oplevert.
Na enkele nodige fotoshoot stops van o.a. Olmsted point, big Meadow overlook en Cascade falls, kwamen we aan in Yosemite Valley.
Ook bij het binnenrijden van Yosemite Valley hebben we even halt gehouden bij Bridal Veil Fall en El Capitan, tenminste de plaatsen van waar je ze het eerst te zien krijgt, trails volgden later.
Eens aangekomen deden we wat iedere goede toerist doet…shop uitpluizen en visitor center bezoeken, na deze zware taak was het tijd om uit te kijken naar iets eetbaars…in het gezelschap van de nodige squirls (eekhoorn).
Voor de dag af te sluiten hebben we besloten om een korte trail te doen naar Lower Yosemite falls, nadien zijn we doorgereden naar El Portal om in te checken in het Cedar Lodge Motel, na het inchecken was het tijd voor de was…moet ook gebeuren he.
Het is ongeveer zeven uur wanneer we vertrekken, al vlug komen we tot de conclusie dat een afritsbroek niet ideaal is met deze temperatuur (koud).
Dat de Tioga pass nog niet zo lang open was konden we snel merken aan de sneeuw en ijs langs de weg, wat wel mooie plaatjes oplevert.
Na enkele nodige fotoshoot stops van o.a. Olmsted point, big Meadow overlook en Cascade falls, kwamen we aan in Yosemite Valley.
Ook bij het binnenrijden van Yosemite Valley hebben we even halt gehouden bij Bridal Veil Fall en El Capitan, tenminste de plaatsen van waar je ze het eerst te zien krijgt, trails volgden later.
Eens aangekomen deden we wat iedere goede toerist doet…shop uitpluizen en visitor center bezoeken, na deze zware taak was het tijd om uit te kijken naar iets eetbaars…in het gezelschap van de nodige squirls (eekhoorn).
Voor de dag af te sluiten hebben we besloten om een korte trail te doen naar Lower Yosemite falls, nadien zijn we doorgereden naar El Portal om in te checken in het Cedar Lodge Motel, na het inchecken was het tijd voor de was…moet ook gebeuren he.
Mono Lake en Bodie
Vandaag 30 mei zetten we onze tocht verder vanuit Death Valley, onderweg pikken we nog Sand Dunes mee, niet het meest speciale punt van Death Valley maar wel leuk om eens te zien.
Na een paar uur rijden (Katja heeft uiteindelijk ook gereden) kwamen we aan in Lee Vining een klein dorpje dat teert op de toeristen die naar Mono Lake gaan of de Tioga pas willen rijden.
Voor we Lee Vining binnenreden hebben we Mono Lake aangedaan, een plaats die wel eens overgeslagen word door de toeristen, terwijl het best een mooie plaats is vooral dan vanwege de “tufa’s” die uit het water steken.
Daar we nog genoeg tijd overhebben kunnen we Bodie ook nog bezoeken, een authentiek spookstadje in de middle of nowhere.
Er zijn twee wegen die naar Bodie leiden, de kortste gaat over een vrij lang stuk dirtroad wat alleen aan te raden is met een 4x4, wij hebben hier een gewone auto zien op terugkeren, waarschijnlijk vanwege de moeilijke weg.
De tweede weg gaat ook over een stukje dirtroad maar is stukken makkelijker dan de eerste weg.
Bodie zelf dan, eens je daar rondloopt lijkt het wel of de tijd heeft stilgestaan en kan je je zo inbeelden hoe het moet geweest zijn in die tijd.
Ergens krijg je wel een raar gevoel bij het binnenkijken van de verlaten huizen.
Ik had niet gedacht dat Bodie zo groot was, uitgaand van wat ik gelezen had op het internet.
Voor wie eraan denkt dit te bezoeken, het is een State Park geen National Park wat neerkomt op inkom betalen (3 dollar per persoon en als je wil 2 dollar voor een mooie brochure), zeker de moeite om voor dit luttele bedrag een stukje Amerikaanse geschiedenis te zien.
Na een paar uur rijden (Katja heeft uiteindelijk ook gereden) kwamen we aan in Lee Vining een klein dorpje dat teert op de toeristen die naar Mono Lake gaan of de Tioga pas willen rijden.
Voor we Lee Vining binnenreden hebben we Mono Lake aangedaan, een plaats die wel eens overgeslagen word door de toeristen, terwijl het best een mooie plaats is vooral dan vanwege de “tufa’s” die uit het water steken.
Daar we nog genoeg tijd overhebben kunnen we Bodie ook nog bezoeken, een authentiek spookstadje in de middle of nowhere.
Er zijn twee wegen die naar Bodie leiden, de kortste gaat over een vrij lang stuk dirtroad wat alleen aan te raden is met een 4x4, wij hebben hier een gewone auto zien op terugkeren, waarschijnlijk vanwege de moeilijke weg.
De tweede weg gaat ook over een stukje dirtroad maar is stukken makkelijker dan de eerste weg.
Bodie zelf dan, eens je daar rondloopt lijkt het wel of de tijd heeft stilgestaan en kan je je zo inbeelden hoe het moet geweest zijn in die tijd.
Ergens krijg je wel een raar gevoel bij het binnenkijken van de verlaten huizen.
Ik had niet gedacht dat Bodie zo groot was, uitgaand van wat ik gelezen had op het internet.
Voor wie eraan denkt dit te bezoeken, het is een State Park geen National Park wat neerkomt op inkom betalen (3 dollar per persoon en als je wil 2 dollar voor een mooie brochure), zeker de moeite om voor dit luttele bedrag een stukje Amerikaanse geschiedenis te zien.
Death Valley
Eindelijk weer een internetverbinding.
Death Valley, een nationaal park dat ik met gemengde gevoelens tegemoet ging, maar ik en Katja waren best aangenaam verrast door het Death Valley.
We reden via Shoshone het park in om (zoals gepland) te beginnen met Badwater…tot ik een afslag zag voor Dante’s view via een dirtroad, meer dan een uur puur fun op deze weg, schitterende zichten en de weg helemaal voor ons alleen…de GMC Envoy zag er nadien niet meer zo zwart uit, eerder grijs.
Aangekomen aan Dante’s view, van hieruit krijg je een goed overzicht over de vlakte.
Tweede halte was Zabriskie point, hier begin je de warmte al goed te voelen en de goudgele rotsen hier zijn voor ons de aandachttrekker.
Het valt ons ook op dat er in Death Valley minder toeristen lopen tegenover andere bekende parken, waarschijnlijk is niet iedereen verzot op deze hitte (wij ook niet).
We zetten onze weg verder naar Golden Canyon, we hebben maar een stukje van deze trail gelopen, gewoonweg omdat het niet te doen is met deze warmte, onze thermometer gaf hier al snel 43°C, toch net iets te warm voor ons.
Devil’s golf course, een afslag die we niet konden missen, het lijkt op een omgeploegd weiland tot je het van kortbij bekijkt, dan zie je hoe het zout gekristalliseerd is, de natuur kan soms raar zijn.
Laatste punt van die dag was Badwater, verschrikkelijk warm was het daar, het laagste punt van de VS en ook hier weer de enorme zoutvlakte.
Opvallend was dat enkele toeristen het weer nodig vonden om van de paden af te wijken en in de fragiele grond te trappelen, terwijl er overal duidelijk vermeld staat dit niet te doen.
Onze overnachting in Furnace creek beviel ons echter minder, tot twee maal toe moesten we de sleutel laten activeren om dan tot de conclusie te komen dat je de klink moest omhoog duwen, de kamers waren zeer klein en de badkamer liet te wensen over, het monopolie dat Xanterra heeft mag gerust eens herzien worden.
Death Valley, een nationaal park dat ik met gemengde gevoelens tegemoet ging, maar ik en Katja waren best aangenaam verrast door het Death Valley.
We reden via Shoshone het park in om (zoals gepland) te beginnen met Badwater…tot ik een afslag zag voor Dante’s view via een dirtroad, meer dan een uur puur fun op deze weg, schitterende zichten en de weg helemaal voor ons alleen…de GMC Envoy zag er nadien niet meer zo zwart uit, eerder grijs.
Aangekomen aan Dante’s view, van hieruit krijg je een goed overzicht over de vlakte.
Tweede halte was Zabriskie point, hier begin je de warmte al goed te voelen en de goudgele rotsen hier zijn voor ons de aandachttrekker.
Het valt ons ook op dat er in Death Valley minder toeristen lopen tegenover andere bekende parken, waarschijnlijk is niet iedereen verzot op deze hitte (wij ook niet).
We zetten onze weg verder naar Golden Canyon, we hebben maar een stukje van deze trail gelopen, gewoonweg omdat het niet te doen is met deze warmte, onze thermometer gaf hier al snel 43°C, toch net iets te warm voor ons.
Devil’s golf course, een afslag die we niet konden missen, het lijkt op een omgeploegd weiland tot je het van kortbij bekijkt, dan zie je hoe het zout gekristalliseerd is, de natuur kan soms raar zijn.
Laatste punt van die dag was Badwater, verschrikkelijk warm was het daar, het laagste punt van de VS en ook hier weer de enorme zoutvlakte.
Opvallend was dat enkele toeristen het weer nodig vonden om van de paden af te wijken en in de fragiele grond te trappelen, terwijl er overal duidelijk vermeld staat dit niet te doen.
Onze overnachting in Furnace creek beviel ons echter minder, tot twee maal toe moesten we de sleutel laten activeren om dan tot de conclusie te komen dat je de klink moest omhoog duwen, de kamers waren zeer klein en de badkamer liet te wensen over, het monopolie dat Xanterra heeft mag gerust eens herzien worden.
Abonneren op:
Posts (Atom)